Wawrzynek wilczełyko – piękny i niebezpieczny krzew!

Przy leśnych duktach, ścieżkach, drogach można spotkać krzew o zachęcających do zebrania pięknych, czerwonych owocach. Jest to wawrzynek wilczełyko. Zjedzenie jednego, dwóch owoców przez dziecko może doprowadzić do poważnego zatrucia, a nawet śmierci. W czasie czerwieniących się jadalnych owoców, ze szczególną troską i uwagą patrzmy, co zrywają nasze pociechy.

Wawrzynek wilczełyko występuje  w stanie naturalnym w naszych lasach, chociaż jest bardzo rzadki, od 2014 roku podlega ochronie częściowej. Roślina ma piękne, mocno pachnące kwiaty i rozwija je jako jeden z pierwszych krzewów zakwitających wiosną (luty, marzec). Kwiaty przekwitają, w czerwcu-lipcu i zaczynają pojawiać się na roślinie intensywnie zabarwione, okrągłe i najczęściej czerwone (czasem żółte) owoce.

Wawrzynek wilczełyko jest bardzo silnie trujący dla ludzi i innych ssaków, jedynie ptaki mogą spożywać jego owoce i dzięki temu rozsiewać nasiona.

Wszystkie części wawrzynka posiadają groźne toksyny, jednak dojrzałe jagody stanowią największe zagrożenie. Przybierają najczęściej intensywny kolor czerwony. Dla dorosłego człowieka krytyczne jest spożycie ok. 10 sztuk, natomiast w przypadku dziecka dramatycznie może skończyć się zjedzenie choćby jednej jagody. Wśród toksyn, jakie zwarte są w tkankach rośliny, znajdują się przede wszystkim dafnetoksyna i mezereina. Smak rośliny jest słodko-cierpki.

Po spożyciu owocu wawrzynka może dojść do szeregu poważnych zaburzeń. Pierwszymi objawami zatrucia jest pieczenie i drętwienie ust, puchnięcie warg, krtani i twarzy, ślinotok, chrypka oraz trudności w połykaniu. Potem pojawiają się silne bóle brzucha i głowy, odurzenie, skurcze, wymioty i krwawe biegunki. Śmierć występuje wskutek zatrzymania krążenia (zapaść). Roślina działa szkodliwie również na skórę i błony śluzowe; już sam kontakt z nią, bez doustnego spożycia, może powodować zaczerwienienie i obrzęki oraz pojawienie się pęcherzy na skórze.

Źródło: E ogródek.pl, Wikipedia

Fot. pixabay , commons.wikimedia, pl.m.wikimedia.org, Info Zabrze